بدون عنوان

سومین ساله که شروع فصل پاییز شروع سرماخوردگی های پی در پی پسرمه ، تورم و عفونت

لوزه هاش ، تب های بالای 38 درجه ........

شنبه باز هم تب کرد ، درست 7 روز بعد از تمام شدن آنتی بیوتیک قبلی که البته 4 تا آمپول هم

همون موقع بهش تزریق شده بود . مریضی 2 هفته قبل برای پسرم خیلی خیلی سخت بود ، دو روز

به اندازه یک وعده غذایی هم نتونست تغذیه کنه تا اینکه آمپولها جونش رو خریدن .

حالا هم داره دارو مصرف میکنه

مدتهاست که من شب زنده دار پسرم هستم

منتی براش نیست ، اون جون منه و من براش هر کاری میکنم

تنها مشکلم اینه که هر کاری میکنم بین زمان و کارهام دیگه هیچ هماهنگی به وجود نمیاد

نمیتونم مدیریت کنم ، زمان کم میارم

درس و دانشگاه که مدتهاست تعطیله

خجالت میکشم سر کلاس طرحم حاضر بشم ، همه اش هم میگم بی خیال نهایتش حذفم

میکنه ولی این حرف دلم نیست........... بماند

همسری دیروز و امروز تهرانه ، این جلسه ها هم حالمون رو میگیره البته خودش مقصره که

میگه حتما باید نیروهای کربلا رو خودم گزینش کنم . وقتی همسری هست زندگیم رو دور

تند میافته ، این میون یه کم هم با هم کل کل میکنیم زندگیمون بی نمک نشه یه وقت.

چیز خاصی ندارم برای نوشتن ، تنها چیزی که روزها رو از حالت تکراری در میاره بزرگ شدن

پسری با سواد شدنش و البته شیرین زبونیهاشه.

خدا همه بچه ها رو در پناه خودش حفظ کنه.

و خدا به من هم قدرتی بده که در برابر هیچ چیز و هیچ کسی زانوانم خم نشه الا در برابر

خود خدا