بدون عنوان

"يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ

وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ"

"ای اهل ایمان ،دعوت خدا و رسول را اجابت کنید هنگامی که شما را به

حیات ابدی فرا میخواند و بدانید که خدا بین آدمی و قلب او حایل می شود

و شما همگی به سوی او محشور خواهید شد"  ( سوره انفال آیه 24)

چه سعادتی است دعوت شدن به حیات نو و چه وجد و مستی است در

شراب خطاب و احساس قرب با جان جهان که از جان به ما نزدیکتر است.

            لذت تخصیص تو وقت خطاب 

                                   آن کند که ناید از صد خم شراب

در این آیه سه گوهر یگانه از زندگی،عشق و امید به ما هدیه میدهند:

یکی آنکه دعوت رسول از مرگ به زندگی است،بدین معنی که ایمان حیات

تازه ای است برای آنان که دعوت رسول را اجابت میکنند و کدام کس باشد

که نخواهد زنده شود و روح و روان تازه ای یابد؟ یعنی از ساحت"خور و

خواب و خشم و شهوت" که مرتبه ی حیوانی است به ساحت زیبایی

دانایی و نیکویی در آید که مقام, آدمیت است.دوم اینکه میفرماید خداوند

بین آدمی و قلب او حایل میشود و این نکته تعبیر دیگری است از اینکه

خداوند از نفس ما به ما نزدیکتر است زیرا آنکه نزدیکتر است میتواند

میان ما و چیز دیگر حایل شود و آدمی اگر بخواهد از نفس خود

بگریزد و از بلای او در امان بماند هیچ کس نمیتواند بین او و خودش

حایل شود مگر خدا.

قسمتی کوچک و در عین حال بزرگ از کتاب "365 روز با قرآن"

منبع