بدون عنوان

چو اسیر دام توام، رام توام، ای محرم رازم

منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز وگدازم

ای فتنه بکش یا بنوازم

بی گناهم، بده پناهم، کز موی تو آشفته ترم

کن نگاهی، به خاک راهی، ای سایه ی لطفت به سرم

چکنم عشقی غیر از تو نخواهم

به خدا محنت ریزد زنگاهم امیدم کو؟

جدا از او پرپر شده ام خاکستر شده ام

آزارم کن چو چشم خود بیمارم کن

من ز جفایت دلشادم

از غم عشقت خرسندم

از همه عالم بگسستم

تا که به مهرت پابندم عشق و امید صفایی

ای عشق من چه بلایی کی زوفا جانب ما با ز آیی

چو اسیر دام توام، رام توام، ای محرم رازم

منم آن شمعی که زشب تا به سحر در سوز و گدازم

ای فتنه بکش یا بنوازم