یادداشتی برای دلم

 سلام............

 نمیگم ناراحت نیستم ولی خب .......... اصلا نمیدونم در چه حالی هستم.............

 الان دیگه دل درد های خفیف هم دارم و وضعیتم همچنان همونجوره (یه کم شدیدتر )

 چیزی که اذیتم میکنه شرایطیه که توش هستم مسئولیت هایی که دارم ، دلتنگی برای

 همسرم و اینکه الان بدجوری به حضورش احتیاج دارم ، وجود پسر نازنینم که همه جوره

 هوامو داره ولی مامان خسته و رنگ پریده نمیتونه مثل همیشه پا به پاش بدوه و پرانرژی

 همراهیش کنه ، خدائیش اگه گل پسری نبود من کم میاوردم نه به خاطر بارداری و ختم اون

 واقعا و از ته دلم اعتقاد دارم به اینکه وقتی یه بارداری توی هفته های اول به پایان میرسه

 مطمئنا ناهنجاری وجود داشته که صلاح بوده این اتفاق بیافته و اصلا موافق استراحت های

 مطلق و دارو و.... نیستم ، من الان فقط جسمم خسته ست خیلی............

 خدایا خودت کمکم کن ، ترم آخر دانشگاه و گرمی هوا و کارهای خونه و ............

 خدایا کمک کن اذیت نشم .......

 این وبلاگ رو حفظ میکنم برای درد دل های خودم با خودم .