بدون عنوان

 شنبه هفته گذشته پیش یه آقای دکتری جلسه مشاوره داشتم . رفته بودم برای یاد گرفتن

راههایی برای بهتر برخورد کردن با پسری و از بین بردن بعضی ضعف ها . به دکتر گفتم من میخوام

اول خودم رو درست کنم مطمئنا پسرم چیزی جز نتیجه رفتار من و همسرم نیست ..........

خلاصه آقای دکتر شروع کردن به سوال پرسیدن از ریز و درشت از جزئی و کلی ، خصوصی و غیر

خصوصی و و و و.....

نتیجه این شد که من نزدیک به 4 ساله افسردگی دارم ..........

حرف ها و دلایلش رو کاملا قبول داشتم ولییییییییییی از اون روزی که این حرف رو زد من

افسرده شدم

گفته باید حتما حتما تحت نظر باشم و دارو مصرف کنم و جلسات مشاوره نیاز دارم و و و و و

به نظر من همه ما کم و بیش این مشکل رو داریم ، اون روز وقتی مخالفت من رو برای مصرف

دارو دید طفلک مجبور شد یه کلاس زیست شناسی هم برای من بزاره و کلا مغز و تشکیلاتش

رو کالبدشکافی کرد و هی میگفت حتما این ها رو توی زیست خوندین و من هم میگفتم من در

زندگیم خیلی با زیست سر و کار نداشتم(در زندگیم تا دلتون بخواد ریاضی خوندم)

خلاصه تنها دلیل اینکه حرفش رو پذیرفتم و بعد از عید قراره پیگیر این قضیه بشم پسرمه

چون اگر ذره ای من مشکل داشته باشم قطعا روی پسرم اثر میگذاره .

در هر حال من الان خیلی خوبم ، مثل همه زن های سرزمینم هستم چون همه

ما مشکلاتمون یه جورایی مثل همه........................

ان شالله همه زن های سرزمین من همیییییییییییشه سالم و پر انرژی و استوار باشند