بدون عنوان

هواپیما به پرواز در اومد و قلب من ...................

خدایا

همسری را که دل ما ز پی اش می گرید

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

(با شعری که بداهه گفتم دلم وا شد و خنده ام گرفت)

و اما حال جسمم خیلی خوش نیست . در واقع اصلا نمیدونم چمه . کمرم که شدیدا درد میکنه ،

احساس می کنم کلیه هام داره میسوزه و زیر دلم همه ش درد داره ، مامان برای فردا برام نوبت دکتر

گرفته متخصص داخلی ،

بدجوری ترس برم داشته ، خدایا شرمنده ام ، وقتی سلامتی میدی قدرش رو نمیدونم و مراقبت

نمیکنم ولی الان ازت خواهش میکنم مشکل خاصی نداشته باشم قول میدم بچه خوبی باشم

و مواظب خودم باشم . دیشب همسری کلی موعضه کرد و یه جورایی بنده رو زیر سوال برد که

چرا ورزش نمیکنم ؟ چرا وقتی مشکلی دارم دکتر نمیرم و و و ...............

چی بگم خب ، هم حق داره هم نه . من توی سه تا بارداری خیلی اذیت شدم ، وقتی محمدرضا

رو حامله بودم شبها وقتی میخواستم از این پهلو به اون پهلو بشم از درد کمرم زار میزدم و گریه میکردم

و همسری باید بهم کمک میکرد تا جا به جا بشم (از اواسط بارداری اینجوری شدم ) بعدش هم

که با داشتن یه گلدن بیبی که به قول دکترش جزو بچه های سخت (difficult) بود چقدر شب تا

صبح پسری توی بغلم بود و راه رفتم ، تا سه سالگی روی پام میخوابید و من مجبور بودم وقتی

روی پامه خودم توی همون حال دراز بکشم و بخوابم .....................

(الانم که هرروز  سه طبقه بدون آسانسور بالا و پایین میرم با کلی خرید و........)

الان که به اون روزها فکر میکنم میبینم چقدر در حق بدنم ظلم کردم ولی چه کنم غیر این نمیشد.

باز هم خدا رو شکر

خدا رو شکر که گل پسرم هست ، سالمه ، همسرم سلامته و خدا خودش هوای همه ما رو

حتما داره.

دوستت دارم خدای گل و مهربونم